David Mitchell – Cloud atlas: ontzettend knap geschreven

In Cloud atlas verweeft David Mitchell zes verhalen: het avontuurlijke reisverslag van notaris Ewing, de hilarische brieven van oplichter Frobisher, de thriller van roddeljournaliste Luisa Rey, de lotgevallen van uitgever Cavendish en het vraaggesprek met de kloon Sonmi-451. Het zesde verhaal speelt zich af in de toekomst, als de mensheid bijna te onder is gegaan.

Alle verhalen spelen zich af in een andere tijd en alle verhalen hebben een eigen vertelstijl. Het zijn echt zes verschillende boeken in één, alhoewel de verhalen door kleine terugkerende details toch met elkaar verweven zijn. Dat is knap gedaan van de auteur, want nergens wordt het vergezocht of te zweverig. Juist die korte momenten waarop blijkt dat de hoofdpersonen in de verschillende verhalen even samen komen, op wat voor een manier dan ook, zijn vaak magisch en laten je even glimlachen.

Ik heb het boek in de originele taal gelezen, in het Engels dus. Daar heb ik normaal gezien geen problemen mee, ik lees het Engels meestal net zo vlot als het Nederlands. Met nadruk op ‘meestal’.  Met Cloud atlas had ik duidelijk meer moeite. Met name de verhalen van Ewing en de kloon waren ingewikkeld en soms wat taai om te lezen daardoor. Het boek begint en eindigt met het relaas van Ewing, dus het ‘inkomen’ van het boek én het uitlezen was echt een opgave. Hierdoor vond ik het een pittig boek om te lezen. Het ging ook niet zo vlot als ik normaal gezien lees, dus dat frustreerde ook een beetje.

De verhalen in dit boek zijn allemaal verschillend, maar thema’s als slavernij en de ondergang van de mens door haar eigen hebzucht, zijn in elk verhaal terug te vinden. Het zijn zware thema’s en het is erg makkelijk om als schrijver dan in een soort van valse moraliteit te vervallen, waardoor het geheel flauw en vervelend kan worden. Maar zoals ik al eerder zei is het een knap geschreven werk en wordt het nergens te moralistisch of belerend.

Ondanks dat het bij vlagen een worsteling was om te lezen, is mijn bevinding over dit boek zeker positief. Het is verrassend en origineel, komisch en treurig én spannend tegelijk.  Niet voor niets werd dit boek in 2004 genomineerd voor de Man Booker Prize.