Markus Zusak – De boodschapper: ontroerende wijze lessen
Ed Kennedy is een jonge taxichauffeur met weinig toekomstperspectief. Hij is een waardeloze kaartspeler, hopeloos verliefd op zijn beste vriendin Audrey, en verknocht aan zijn koffiedrinkende hond, de Portier. Er gebeurt niet veel in zijn leven, tot hij per ongeluk midden in een bankoverval terechtkomt. Dan krijgt hij zijn eerste speelkaart toegespeeld, een Ruiten Aas. Dat is het moment waarop Ed de boodschapper wordt. Uitverkoren om anderen onder zijn hoede te nemen, doorkruist hij de stad om mensen de helpende hand te bieden en waar nodig terecht te wijzen. Maar wie zit er achter Eds missie?
Mijn gevoel bij dit boek is tijdens het lezen ervan meermalen veranderd. Tijdens het eerste hoofdstuk zag ik op tegen het lezen van de rest van het boek. De hoofdpersonen leken me maar akelige nietsnutten, die alles altijd beter weten, maar geen snars uitvoeren. Feitelijk gezien klopt dat inderdaad. Want Ed Kennedy, de hoofdpersoon, en zijn drie vrienden Audrey, Marv en Richie, maken niets van hun leven en spreken heel duidelijk de intentie uit die ook niet te hebben. Ze vinden het alle vier best zo.
Dan krijgt Ed een speelkaart in zijn brievenbus, met daarop drie adressen geschreven. Omdat hij toch niets anders te doen heeft, besluit hij bij het bovenste adres langs te gaan. Het avontuur begint dan en de emotionele reis die Ed vanaf dat punt ondergaat, sleept je het verhaal in. Ik had niet eens door hoe ver ik in het boek was, toen ik merkte dat ik op een bepaald moment ontroerd raakte. Ontroerd door die nietsnut Ed. Vanaf dat moment besefte ik dat ik dit boek heel graag aan het lezen was. Het verhaal is spannend, maakt onverwachte wendingen en is ook heel erg komisch. Een goed boek dus!
En het blijft ook een goed boek, tot de laatste twee hoofdstukken. Ik vind het een beetje jammer dat er zo letterlijk gesproken moet worden over de lessen van het leven en hoe we van waarde kunnen zijn van elkaar. Dat vind ik overbodig. Die boodschap had ik al lang uit het verhaal gehaald, daarom vind ik het ook zo’n mooi boek. Wat mij betreft had het dus 15 pagina’s eerder mogen eindigen. Dan was het goed geweest. Maar ach… wat zijn 15 pagina’s op een heel boek?