Wederom boeiend geschreven biografie van Annejet van der Zijl
Ooit in een ver verleden moest ik eens Jagtlust lezen. Ik liep toen stage bij een scholierenwebsite die vooral populair was vanwege de vele (kant en klare) boekbeschrijvingen op de site. En af en toe kreeg die site ook boeken toegestuurd van uitgeverijen om te recenseren en om een boekverslag van te maken. En dat mocht ik doen van Jagtlust.
Nu gaat Jagtlust over iemand die mij totaal niets zegt. Toen niet en nu niet. Maar de manier waarop het verhaal van Fritzi Harmsen van Beek (die lange tijd doorbracht in het landhuis genaamd Jachtlust), liet mij het boekje in één ruk uitlezen. Boeiend tot de laatste pagina.
Na Jagtlust las ik van dezelfde schrijfster Sonny Boy (zo mooi, écht lezen!) en Anna, over het leven van Annie M.G. Schmidt. Met name die laatste sprak uiteraard tot mijn verbeelding, Annie M.G. Schmidt, daar ben ik mee opgegroeid! Wat uitermate geinig om te lezen over wat een dwarse mevrouw dit kon zijn. En hoe haar manier van werken was. Alsof je er letterlijk bij bent geweest, zo leest het.
Met andere woorden; ik ben fan van het werk van Annejet van der Zijl. Haar laatste boek gaat over Gerard Heineken, de oprichter van de biergigant. Maar ik had het boek ervoor nog niet gelezen; Bernhard. Over die boef van een prins, de vader van prinses Beatrix, de man van Juliana. Dus toen ik het boek zag liggen in Boekhandel Kniphorst in Wageningen (en ik liep er echt alleen maar naar binnen om te snuffelen, niet te kopen!), kon ik ‘m niet laten liggen.
De pagina’s zijn als die van een geschiedenisboek; dun en met zwartwitfoto’s bedrukt. Het boek voelt zwaar. Daardoor is het als leesboek wat minder aantrekkelijk; het is echt zwaar in de handen. Het boek begint ook niet meteen met de hoofdpersoon. Voor Bernhard zu Lippe Biesterfeld voorgesteld wordt, komen eerst zijn opa, zijn vader en ook de rest van de familie ruimschoots aan bod. Het geeft zo een magisch inkijkje in het karakter van Prins Bernhard; van wie stamt hij af en waar komt zijn familie vandaan.
Ik vond ook dit weer een bijzonder interessant verhaal. Opnieuw raakte ik geïntrigeerd door Van der Zijl’s onderwerp en schrijfstijl. Het is heel informatie maar tegelijkertijd laagdrempelig; het is géén geschiedenisboek, al steek je er wel wat van op. Wat mij betreft een zeer boeiend boek.