Geinig inkijkje, wel enigszins teleurstellend

Oe naar deze heb ik al zo lang uitgekeken!! Ik ben een groot fan van de documentaires van Louis Theroux. Zijn interviews verlopen vloeiend en natuurlijk, zelfs wanneer de geïnterviewde zichtbaar kregelig wordt van de soms wat aangedikte naïeve vraagstelling van Louis. Ondanks dat de gespreksonderwerpen vaak ver af staan van de doorgaande maatschappelijk-verantwoorde visies van de meeste mensen, worden de ‘gekkies’ altijd in hun waarde gelaten, hoe wereldvreemd hun (al dan niet in de praktijk gebrachte) levensstijltheorieën ook zijn. Hoe doet Theroux dat? Wat is zijn geheim? Daar wil ik over lezen!!

Beetje teleurstellend

Ik zal het meteen maar toegeven, het boek is wat dat betreft een beetje teleurstellend. Het is zeker wel vermakelijk om te lezen over Theroux’s twijfels en het ‘maar wat aanrommelen’ dat hem schijnbaar toevallig in de journalistiek heeft doen belanden. Het is dus geen groot geheim of speciale interviewtactiek: hij is gewoon… zichzelf.

Zelfspot

In zijn beschrijvingen over zijn jeugd, zijn eerste relatie en de eerste stappen in de tv-wereld, hanteert Theroux een cynische toon. Dat hij zichzelf nog steeds niet serieus neemt, en zijn jongere zelf al helemaal niet, spat van de pagina’s af. Op zich is een beetje zelfspot niet verkeerd en in zijn documentaires komt dat vaak ook naar boven (als een manier om het ijs te breken?), maar het continue zichzelf neerhalen gaat op een gegeven moment wel vervelen. Maar dat kan ook komen omdat ik hem zo hoog had zitten en dat nu blijkt dat hij eigenlijk maar gewoon een mens is.

Jimmy Savile

Veel hoofdstukken zijn gewijd aan zijn documentaires en vertellen vaak hoe een bepaalde aflevering (of serie afleveringen) tot stand zijn gekomen. Aangezien ik net op NPO-gemist de meeste documentaires recent nog heb gezien, was dit af en toe een beetje saai om te lezen. Daarnaast heeft zijn ervaring met Jimmy Savile zo’n grote indruk gemaakt op Louis, dat de later van misbruik en verkrachting beschuldigde oud-tv-presentator (en geldinzamelaar voor goede doelen), veel (heel veel) paginaruimte krijgt.

Journalistieke godheid

Conclusie: het boek voldeed niet helemaal aan mijn hoge verwachtingen, maar daar leg ik meer de schuld van bij mezelf dan bij hem. Louis kan er niets aan doen dat ik recentelijk veel van die docu’s heb gezien en dat ik hem tot een soort van onkreukbare journalistieke godheid had bestempeld. Verder vond ik het wel een geinig inkijkje in de wereld van de documentaires, al is het soms wat langdradig. Laat hem maar gewoon documentaires blijven maken van de gekkies van de wereld. Kan ie veel beter!