Louis Ferron – Werken van barmhartigheid: saai, langdradig en poëtisch

Weet waar je aan begint als je het boek ‘Werken van barmhartigheid’ openslaat. Het verhaal begint redelijk normaal, maar algauw lijk je als lezer te verdwalen in de vele poëtische metaforen en het bloemrijke taalgebruik van schrijver Ferron.

Uiteindelijk gaat het verhaal om een zoektocht naar onschuld. Een journalist van de Kennemer Bode in Haarlem zit opgezadeld met wat oude rechtsverslagen. Het doel: hij moet een artikel schrijven over hoe het de hoofdpersonen in die rechtszaak van jaren geleden nu vergaat. Zo komt hij bij Oolsdorp uit, een gepensioeneerde man die geprobeerd heeft om als een engel het leven te redden van een alleenstaande moeder die zojuist haar enige zoon heeft verloren. Zij is één van de verdachten van de moord op het dertienjarige kind en Oolsdorp doet tegen de journalist uit de doeken waarom hij haar wilde helpen. Het verhaal lijkt zo een mooie insteek voor een goed en spannend boek. Wellicht voor de liefhebbers van poëzie en literaire proza is dit boek ook bijzonder mooi. Maar voor mensen die minder ervaring hebben met literatuur lezen, is mijn advies om Werken van barmhartigheid vooral links te laten liggen. Overdaad schaadt en dat is zeker bij dit boek het geval.