Geen kinderboeken voor watjes!

‘Gratis af te halen!’ en daarbij een foto van een grote stapel boeken. Dat zag ik op Facebook voorbijkomen. Dus je raadt het al: ik meldde mij meteen! Helaas mocht ik niet de hele stapel mee naar huis nemen (er zat onder andere de complete serie van Harry Potter en The Lord of the Rings tussen), maar ik kreeg wel een prachtige selectie mee in de fietstas naar huis. Daarin ook de eerste drie (Engelstalige) delen van Lemony Snicket: a series of unfortunate events.

Ik kan me herinneren dat er een aantal jaar terug een film uitkwam met Jim Carrey in de hoofdrol. De film had Lemony Snicket als titel en dat was de eerste keer dat ik die naam hoorde. In Amerika is deze boekenreeks echter zeer bekend en populair. Het gaat om drie kinderen die tijdens een vreselijke brand hun ouders verliezen. Dat is het begin van een reeks ‘unfortunate events’ voor de wezen Violet, Klaus en Sunny Baudelaire.

Het zijn geen vrolijke kinderboeken; de kinderen worden achterna gezeten door een nare en gemene man die alleen maar uit is op de erfenis van de kinderen. En elke keer weer moeten de kinderen zich uit de meest vreselijke situaties zien te redden, terwijl deze Graaf Olaf ze achterna jaagt. De slimheid van de kinderen, de zwarte humor waarmee het verhaal vertelt wordt en de kleurrijke personages maken het juist weer tot een meeslepend jeugdboek.

Het eerste boek was zo uit. The bad beginning gaat over het verlies van de kinderen en hun eerste kennismaking met Graaf Olaf en zijn vrienden. Het is spannend, avontuurlijk en grappig geschreven. Het verhaal in het tweede boek, The reptile room, liep langzamer en was daardoor minder spannend. Wel extra tragisch omdat een geliefd personage het moet afleggen. Wat dat betreft is het echt geen reeks voor watjes, geliefde personages vallen bij bosjes! En niet dat ze dan mysterieus verdwijnen, nee ze gaan dood. Ze worden vermoord!
Het derde boek, The wide window, vond ik weer terug spannend. Er gebeurt heel veel en heel snel waardoor het automatisch ook snel leest. Ook dit boek was zo uit.

Wat wel jammer is, maar goed, dat had ik tijdens het lezen van de Harry Potterreeks ook; in elk boek moet weer kort worden samengevat waarom de kinderen zich in deze situatie bevinden, wie wie is en wat er staat te gebeuren. Daarnaast heb ik er nu drie gelezen en in principe gebeurt in elk boek hetzelfde. Na deze drie delen zijn er nog eens tien boeken uitgekomen. Ik weet niet of ik dat nog zo spannend zou vinden, om in totaal dertien keer hetzelfde avontuur te lezen. Aan de andere kant… De kinderen Baudelaire zijn allerschattigst, inventief, grappig en slim. Het blijft leuk om te lezen hoe ze weer weten te ontsnappen en wat ze nu toch weer te wachten staat. Dus wie weet schaf ik binnenkort het volgende deel aan.