Voor de verandering een onvoorspelbare vrouwenthriller!

Even een vrouwenthriller als tussendoortje. Voor dit boek is er veel reclame gemaakt in de lichtbakken die op het station hangen. Daarom is de titel blijven hangen en ben ik er uiteindelijk zo nieuwsgierig naar geraakt dat ik hem heb willen lezen. En ik moet zeggen, hij valt niet tegen.

Wat doe je als je een boek leest dat over jou gaat? En als het einde je een gruwelijk lot voorschrijft en je dus eigenlijk je eigen (toekomstige) einde al leest? Dit overkomt de hoofdpersoon in dit boek en raakt er behoorlijk van over de zeik. Wat volgt is een vreemd kat en muisspel waarbij de schrijver van het boek en daar de hoofdpersoon van langzaam om elkaar heen draaien. En zo vormt ook het verhaal van Disclaimer zich langzaam om hun heen; pagina voor pagina kom je dichterbij wat er nu echt aan de hand is.

In eerste instantie vond ik het niet een bijzonder origineel uitgangspunt. Ik had eigenlijk ook verwacht dat ik na tien pagina’s meteen al door zou hebben wie met wie in bed zou belanden, waar het even eng zou worden en hoe het zou gaan eindigen. Dat is namelijk het standaardproces tijdens het lezen van een vrouwenthriller. Deze keer echter niet. Wie weet, misschien is het dan echt een ‘literaire thriller’ zoals op de omslag staat?

Ik vond het een lekker spannend boek. Zoals gezegd niet voorspelbaar en het blijft tot het einde aan toe boeien. Altijd fijn als je tijdens het lezen merkt dat je jezelf een beetje kwaad zit te maken omdat de personages in het boek zo stom of langzaam van begrip zijn. En dat bedoel ik op een goede manier; ik heb ook vaak genoeg dat ze daardoor hun sympathie verliezen en dus ook mijn interesse. In dit geval was ik als een kind voor een poppenkraam die Jan Klaassen en Katrijn toeschreeuwt. In plaats van “Pas op, achter je!”, de klassieke zin tijdens zo’n poppenkastervaring, was het nu meer een “Wat is er dan aan de hand? Zeg het nu toch eens!”.

Kortom; spannend, boeiend, leuk, vermakelijk en zo uit.