boekenweekgeschenk

Leon & Juliette

by // // No Comments

Bitterzoet liefdesverhaal

Als fan van Annejet van der Zijl, keek ik erg uit naar het Boekenweekgeschenk van dit jaar. De schrijfster, bekend van dikbandige werken over de levens van onder andere Annie M.G. Schmidt, prins Bernhard en Gerard Heineken, moest het ineens doen met een voorgeschreven aantal pagina’s (is het maximaal 98 pagina’s?). En toch doet dit verhaal wat mij betreft zeker niet onder voor de eerdergenoemde biografieën.

In Leon & Juliette beschrijft Van der Zijl het welgestelde gezin Herckenrath en dan met name de jongste zoon. Leon heeft een vlotte babbel en het is al duidelijk dat hij zijn fortuin in de handel zal gaan maken. Omdat de Nederlandse economie eind achttiende eeuw finaal op zijn achterste ligt, zoekt hij zijn geluk in Amerika. In Charlestown om specifiek te zijn.

Charlestown floreert op dat moment, met name door de lucratieve slavenhandel. Leon wordt verliefd op een slavenmeisje, koopt haar vrij en trouwt stiekem met haar. Samen vormen ze een gezin, maar dat alles in het grootste geheim. De sfeer wordt steeds grimmiger voor de (ex-)slaven in Charlestown en wat volgt is een geheime smokkelactie van de gezinsleden, naar Nederland.

Het is een bitterzoet liefdesverhaal. De liefde tussen de twee jonge mensen is echt en puur. De haat jegens de slaven, de ex-slaven, de ‘mulatten’ is ook echt en dreigend. Ik kan het me niet voorstellen hoe je een ander mens zo slecht kunt behandelen. Hoe je een ander mens niet als mens kunt zien. Bizar. En beschamend ook. Daarom zo mooi om te lezen hoe Leon (maar ook zijn familie in Nederland) alles op alles zet om zijn gezin in veiligheid te brengen.

Wat ik begrijp van het nawoord van de schrijfster, is dit Boekenweekgeschenk een voorbode van wat nog komen gaat. Dit verhaal is namelijk wel zo’n dikbandig werk, een biografisch epos zoals Gerard Heineken, de Amerikaanse prinses en Bernhard. Die komt dus nog. Ik kijk daar nu al naar uit. Want ik wil meer weten over Leon, over Juliette, hun geschiedenis en hun liefde.

De brug

by // // No Comments

de-brugSorry, maar nee

Tja en dan De brug. Ik weet het, ik weet het; iedereen sluit knuffelauteur Geert Mak in zijn/haar hart. Een schrijver des vaderlands, een man die zijn strepen ruimschoots verdiend heeft. Maar De brug kon me toch echt niet bekoren.

In De brug vertelt Mak over een brug (joh?) en alle gasten en ondernemers die zich dagelijks op en onder de constructie begeven. In eerste instantie wordt niet benoemd welke brug het is, of het in het nu of in een verleden tijd afspeelt en het perspectief is ook niet helemaal duidelijk; wie vertelt het?

Ik zal snel eerlijk zijn, dan kan je zelf nog bedenken of je dit überhaupt wil af lezen: ik ben na dertig pagina’s gestopt met lezen. Ik was er inmiddels achter gekomen dat het om een brug in Turkije gaat, in Istanbul en dat het perspectief de schrijver zelf is in die in gesprek gaat met de mensen die er wonen en werken.

Ja: het is mooi opgeschreven, ja: ik zag het voor me verschijnen, ja: het is vast een prachtboek. Maar ik vond het onderwerp niet interessant, het veelvoudig verspringen van de focus op diverse personen resulteerde bij mij in een gebrek aan binding met het hele gebeuren. Het las een beetje als een verzameling korte verhalen; elke verhaaltje weer over een andere bewoner op de brug. En je weet onderhand wel hoe ik ben met korte verhalen. Niet mijn ding. Sorry, Geert!

De zomer hou je ook niet tegen

by // // No Comments

Vermakelijk tussenboekje

de-zomer-hou-je-ook-niet-tegenNa het lezen van enkele dikke pillen, is het altijd fijn om even een ‘zo uit’-boekje te lezen. Is bovendien ook uitermate gunstig voor mijn #boekperweek-quotum. Dat is een actie die ooit vanuit de bibliotheek is ontstaan. Een oproep op social media om een boek per week te lezen en dit te delen op Twitter (vandaar de hashtag), Pinterest en wat dan ook. Ik heb me niet aangesloten bij de officiële pagina (wat anderen lezen interesseert me eerlijk gezegd niet), maar ik vind het gegeven wel leuk. Vorig jaar kwam ik er net eentje te kort (stom 2015 met zijn 53 weken), dus dit jaar lijkt het me wel leuk om te halen!

In ieder geval; klein dun boekje, zo uit, goed voor het quotum. De zomer hou je ook niet tegen is het boekenweekgeschenk van vorig jaar (damn it, had ik het vorig jaar maar gelezen, dan had ik het wel gehaald). Het gaat over een man van begin zestig die een zwaar gehandicapte jongen uit zijn verzorgingsinstelling ontvoerd. Hij meent de jongen mee naar Frankrijk. Eenmaal daar aangekomen vertelt de man de jongen, waarvan hij niet het idee heeft dat hij ook maar een woord begrijpt van wat hij zegt, het verhaal van de liefdesverhouding die hij met de moeder van de jongen heeft gehad.

In het begin van het boekje had ik zeker niet verwacht dat het zo’n mooi verhaal zou worden. De hoofdpersoon lijkt in het begin vooral erg raar en een beetje praatziek. Maar uiteindelijk komt er een bijna klassiek te benoemen liefdestragedie aan het licht die me weet te ontroeren.

Het boekje is inderdaad ‘zo uit’ en het was fijn om te lezen. Een mooi afgerond betoverend en bij vlagen ook grappig verhaal.

 

Boekenweekbuzz!

by // // No Comments

boekenweekboekenIk ben dol op de Boekenweek. Niet alleen omdat je er een gratis boek bij krijgt, maar omdat er (waarschijnlijk juist daardoor) een prettige buzz hangt in de boekenwinkels. Mensen hebben er weer zin in, in lezen. Ze snuffelen enthousiast tussen de grote stapels bestsellers, Nederlandse literatuur en thrillers. Lezen is in de Boekenweek cool! Of althans, zo lijkt het. Ik vind lezen altijd cool, maar goed, dat is een ander verhaal.

Anyway, op dag 1 van de Boekenweek stond ik dus ook te snuffelen tussen de boeken in de boekenwinkel. Eerlijk gezegd had ik voor mezelf thuis al bepaald welke boeken ik wilde gaan halen, want ik weet dat als je mij los laat in een boekenwinkel, ik ook los ga! Nee, nu had ik thuis al netjes in het foldertje van Buitelaar (de boekenwinkel in Goirle) gekeken en aangekruist welke boeken ik wilde hebben.

Aangezien het Boekenweekgeschenk door Tommy Wieringa is geschreven dit jaar, leek het me mooi om mijn collectie Wieringa aan te vullen met de boeken die ik nog niet had. Dus eenmaal in de winkel liep ik recht door naar het Tommy hoekje en pakte ik doelgericht de twee bundels die ik nog niet in bezit heb. En dan rechtstreeks door naar de kassa. In het voorbijgaan van enkele tafels streelde ik nog liefkozend over boekomslagen die naar me leken te fluisteren als sirenes in de branding naar verloren zeemannen: ‘pak me! Neem me! Lees mijn achterflap eens! Je weet dat je dat wil, houd je nu maar niet in…’ Nee! NEE! Ik heb me weten in  te houden.

Tevreden over mezelf en met mijn nieuwe aanwinsten stond ik in de wachtrij voor de kassa achter een oude zeur die qua ‘enthousiasme’ voor het Boekenweekgeschenk niet onder zou doen voor Maarten van Rossem: “Oh en krijg ik dat dan zomaar gratis mee? Nou nou…”. Sjongejonge, misschien toch niet zo’n buzz als ik gedacht had. Ik was geneigd om hard over haar schouder te roepen (er van uitgaande dat ze vanwege haar leeftijd waarschijnlijk ook in de categorie hardhorend zou passen) “Het hoeft niet, hoor!!” Heb me uiteraard netjes ingehouden, opnieuw!

Eenmaal aan de beurt ging ik echter alsnog los. Nog voor de arme verkoper de kans kreeg om mij het gratis boekje aan te bieden, riep ik meteen (nog een beetje in de ‘ik moet dat oude mens toeschreeuwen’-modus denk ik) “én het Boekenweekgeschenk én het Boekenweekessay én dat boekje van Adriaan van Dis dat in jullie folder stond!” Hoppa! Gelukkig vond de verkoper mijn enthousiasme wel grappig en laadde hij grijnzend mijn tasje vol. Zo. Vijf boeken in the pocket!

Deze week dus helemaal losgegaan met lezen. Het Boekenweekgeschenk is al uit, het essay van Jelle Brandt Corstius ook (vond ik trouwens hi-la-risch!), ben nu bezig in meneer Van Dis. Vanavond ga ik naar een Boekenweekfeest in 013 in Tilburg en meneer Van Dis komt ook, wie weet kan ik een praatje met hem aanknopen! Alhoewel ik waarschijnlijk niet weet wat ik moet zeggen en er als een giebelende bakvis naast blijf staan (beetje sneu)… To be continued!

Een mooie jonge vrouw

by // // No Comments

Geslaagd boekenweekgeschenk van Tommy Wieringa

Een mooie jonge vrouw“Koop een boek en krijg daar gratis een mooie jonge vrouw bij!” Dat klinkt alsof de boekhandelaren wel erg omhoog zitten en ze zijn overgegaan op mensenhandel om hun talende verkopen aan te vullen en hun bestaansrecht te kunnen behouden. Nee hoor, het is gewoon Boekenweek!

Het boekenweekgeschenk is dit jaar geschreven door Tommy Wieringa en heet dus Een mooie jonge vrouw. Het gaat over een man van rond de veertig die een vijftien jaar jongere vriendin scoort. Letterlijk scoort: want zo voelt hij zich ook. Euforisch en onoverwinnelijk. Maar naarmate de jaren verstrijken doemen er andere, negatieve gevoelens op in hun relatie. Wat eerst niet zoveel leeftijdsverschil leek, verandert in een onoverbrugbare kloof die, ondanks de nodige kunstgrepen van de man, het einde van zijn leven op een roze wolk lijkt te zijn.

Ik ben fan van Wieringa, vond Joe Speedboot geweldig. Caesarion was qua verhaal wat minder, maar het taalgebruik was werkelijk meesterlijk. Alles over Tristan vind ik ook een heerlijk boek. Dit zijn de namen was weer wat minder, duister ook, maar qua taal en het neerzetten van personages heerst Wieringa zo hard.

Een mooie jonge vrouw is wederom een prachtige uiteenzetting van karaktereigenschappen. Heel geleidelijk vindt het verval plaats van het haantje dat een jonge meid scoort tot een (beetje zielige) oude man die zich laat vertellen wat hij moet doen in de hoop dat zij hem niet verlaat. Doe daar een portie subtiele humor bij en je hebt een heel vermakelijk boekje.

Ik heb mensen horen zeggen dat dit een meesterwerk van Wieringa zou zijn, eentje die niet onderdoet voor zijn andere boeken. Dat vind ik dan weer niet, daar is het verhaal mij simpelweg te kort voor. Ik vond het leuk om te lezen en een mooie aanvulling in Wieringa’s oeuvre, maar ik zet dit boekje niet gelijk met zijn andere romans. Als boekenweekgeschenk vind ik het zeer geslaagd. Het is niet te moeilijk, saai of droog. Het bevat subtiele humor, herkenbare situaties en is een mooi afgerond verhaal.

De verrekijker

by // // No Comments

Kees van Kooten – De verrekijker: vermakelijke familiegeschiedenis

De verrekijkerKees van Kooten schreef het boekenweekgeschenk van 2013. In De verrekijker komt hij er toevalligerwijs achter dat de verrekijker, die hij al jaren in zijn bezit heeft, misschien wel een hele geschiedenis heeft.

Normaal gezien ben ik niet zo’n fan van korte verhalen. Tegen de tijd dat je er echt in komt, is het boek alweer uit. Dus ik stond niet meteen te popelen om dit boekje te lezen, maar ach: een boek is een boek, toch? Bovendien ben ik altijd nieuwsgierig naar boeken waar veel mensen over praten. Aangezien dit het boekenweekgeschenk is, én omdat het door Kees van Kooten (de mediaheld uit de jaren 70 en 80, heb er zelf nooit iets mee gehad trouwens) is geschreven, kreeg het veel aandacht op tv en in de kranten. Dus toch maar lezen.

Het was echt een geinig boekje! Leuk geschreven, komisch en meeslepend. Je gaat je al snel afvragen wat inderdaad de herkomst is van die verrekijker. En was pa nu zo fout of toch niet? De aantekeningen aan de bovenkant van de pagina’s, zogenaamde agendanotities, hadden wat mij betreft niet gehoeven, al zitten er wel grappige opmerkingen tussen. Maar ik vind ze alleen maar afleiden en zie er de toegevoegde waarde niet van in.