Jonas Jonasson – De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween: de Zweedse Forrest Gump
Allan wordt 100 en dat wordt groots gevierd in het bejaardentehuis, behalve dan dat de jarige het op zijn heupen krijgt en kort voordat het feest losbarst, vertrekt. De tijd die hem rest kan hij beter besteden, vindt hij en hij klimt uit het raam en verdwijnt. Pers en burgemeester hebben het nakijken.
Allan is een nuchter type dat weinig tot geen angst kent en die verder niet al te lang stilstaat bij zijn beslissingen, maar ad hoc handelt en het avontuur op zijn hoogbejaarde leeftijd niet schuwt. Met alle gevolgen van dien. De vaart houdt hij er in elk geval in, want vanaf het moment dat hij het bejaardentehuis verlaat, wordt De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween een soort roadtrip waarbij de lezer de memorabele avonturen van de 100-jarige meemaakt – zo let hij even op een koffer voor iemand die maar niet terugkomt en dus gaat de koffer mee de bus in, maar er blijkt enorm veel (maffia)geld in te zitten, hetgeen woeste achtervolgingen tot gevolg heeft –, ook verzamelt Allan een bonte club figuren om zich heen in een zwaan-kleef-aaneffect. Tegelijkertijd passeren de memorabele momenten uit zijn leven én die van de twintigste-eeuwse geschiedenis de revue, met Allan als wel heel bijzonder gezelschap.
De vergelijking met het populaire filmpersonage Forrest Gump is al snel gemaakt tijdens het lezen van dit boek. Ondanks het gebrek aan intelligentie bij Gump reisde hij heel de wereld rond, ontmoette veel prominente personen en verkreeg, bij toeval, een succesvolle carrière als garnalenboer. Het hoofdpersonage in dit boek, Allan, is weliswaar niet dom, maar verliet al op jonge leeftijd de lagere school. Ondanks zijn korte opleiding werd hij echter ’s werelds belangrijkste bommenexpert en reisde hij ook de aardbol rond waarbij hij alle belangrijke wereldleiders uit de jaren veertig, vijftig én zestig de hand schudt. Ook hij leidt zijn leven op basis van toeval. Zo lang Allan niet over politiek hoeft te praten en op tijd van zijn brandewijn kan genieten, vindt hij alles goed.
Hoofdpersonage Allan is prachtig neergezet door schrijver Jonasson, waardoor je meteen in het verhaal zit en met hem meeleeft. Dat hij af en toe wat onwaarschijnlijke beslissingen neemt, maakt niet uit. Ook de vrienden die hij gedurende het verhaal maakt zijn één voor één schitterende typetjes. Je ziet ze als het ware al voor je neus zitten, zo goed omschreven zijn ze. Het verhaal is droog en zeer komisch beschreven en leest als één groot avontuur.
Het verhaal in het heden (de ontsnapping uit het tehuis en het avontuur wat daarop volgt) wordt afgewisseld met Allan’s levensverhaal, dat al even avontuurlijk is. Hierdoor kan het af en toe wat moeilijk schakelen zijn als je net in een boeiend stuk van het verleden zit en het verhaal gaat weer verder in de tegenwoordige tijd. Maar omdat de verschillende tijden in het boek netjes zijn afgebakend met verschillende hoofdstukken en elke hoofdstuk netjes afgerond wordt, is het switchen geen groot probleem. Het maakt het verhaal juist spannender; als je in het heden leest, wil je weten hoe zijn ontmoeting met president Truman in de jaren veertig afgelopen is. En als je in het verleden aan het lezen bent, vraag je je weer af wat ze nu toch met die olifant gaan doen in 2005. Hierdoor leest het boek lekker snel weg en verveelt het niet. Een heerlijk boek over een oude man die een dolwaas leven heeft geleid en nog steeds leidt!