family

The sewing machine

by // // No Comments

Hartverwarmend troostrijk

Een tijdje terug zat ik op Bol.com te struinen door de nog niet verschenen titels. Eentje die snel naar boven kwam, was De naaimachine van Natalie Fergie. De associatie met mijn moeder, die altijd zo van kleding maken hield, was al snel gemaakt. Nieuwsgierig las ik de beschrijving.

In The sewing machine gaat het om verschillende generaties die dezelfde Singer-naaimachine gebruiken. Het begint in 1911 met Jean die de naaimachine test in de fabriek. Dan verplaatst het perspectief zich een halve eeuw vooruit naar Connie en haar moeder. In 2016 is het Connie’s kleinzoon die de naaimachine gebruikt.

Omdat ik natuurlijk geen geduld had om te wachten tot het boek verscheen, kocht ik het in het Engels. Aangezien het verhaal zich in Schotland afspeelt, leek het me ook toepasselijk.

In het boek wisselt het perspectief per hoofdstuk naar een ander personage. Jean’s man wordt ontslagen bij Singer vanwege zijn aandeel in een grote staking in de Singerfabriek. Connie erft de naaimachine van haar moeder en kan er beter mee overweg dan die moderne elektrische dingen. Fred is werkloos, heeft het kleine flatje van zijn opa geërfd en leert de geheime van de oude naaimachine kennen.

Door deze wisseling van perspectief per hoofdstuk, weeft Fergie het verhaal prachtig in elkaar. Wanneer ik las over Jean en haar man aan het front in de Eerste Wereldoorlog, wilde ik tegelijk ook weten of Connie nu voor die lange, knappe Alfred zou vallen en wat gaat Fred doen nu hij zonder werk en vriendin ineens in dat kleine flatje in Edinburgh zit?

Het mooie vond ik de beschrijvingen van hoe de liefde standhoudt. Dat klinkt wat zoetsappig, maar ik vond het hartverwarmend en troostend. Begrijp me niet verkeerd, het is geen romantisch epos, een en-toen-kuste-hij-haar-en-kwam-alles-goed-verhaal. Het gaat over familiebanden, over geheimen en verdriet, over hoe je iets óver moet hebben voor de liefde.

Het boek was me veel te snel uit. Heerlijk leesvoer waar je warm van binnen door voelt.


P.S.: Het boek is inmiddels ook in het Nederlands uit. 🙂

A spot of bother

by // // No Comments

Hysterisch vermakelijk

Na het lezen van Het wonderlijke voorval met de hond in de nacht van Mark Haddon, werd ik door een vriend getipt over het andere leuke boek van Haddon: Een akkefietje. Tijdens een donatie aan de tweedehandsboekenwinkel in de stad, zag ik Haddons naam in de overvolle kast staan van het winkeltje. A spot of bother heet het boek van origine en aangezien ik er nu toch was, en ik zin had om weer eens een Engelstalig boek te lezen, én omdat ik deze al lang op mijn wensenlijstje had staan, nam ik hem mee naar huis. En ik moet zeggen: hij voldeed op alle fronten aan de verwachtingen!

Doordraaien

Het boek begint met George Hall, een man van middelbare leeftijd die geniet van zijn pensioen. Maar als hij een rode plek op zijn huid vindt, begint hij een beetje door te draaien. Hij is ervan overtuigd dat het huidkanker is en dat hij zal sterven (al zegt zijn huisarts dat het gewoon eczeem is).

Ondertussen heeft zijn vrouw een affaire met een ex-collega van George, is zijn dochter wel/niet van plan te trouwen met een man die collectief afgekeurd wordt door de familie Hall en bevindt zoonlief zich in een relationele crisis omdat hij niet weet of hij zijn vriendje mee moet nemen naar de bruiloft van zijn zus.

Keeping up appearances

Het vertelperspectief wisselt bij elk hoofdstuk naar een van de gezinsleden en het is erg vermakelijk hoe iedereen lichtelijk hysterisch een het doordraaien is. En dan wel op een zeer Britse manier: als anderen er maar geen last van hebben. Keeping up appearances!

Af en toe gaat het wel een beetje over the top, maar ach de personages zijn sympathiek en je wil gewoon verder blijven lezen. Ondanks dat het een vrij trieste bedoeling is, met al die gekke mensen, proef je als lezer vooral de liefde van de gezinsleden voor elkaar. Dus eigenlijk is het ook een heel mooi verhaal waarbij de liefde uiteindelijk alle hordes overwint en de van elkaar vervreemde familieleden weer samen brengt.

Verschrikkelijk mis

Oeps! Dat was een spoiler! Maar goed, het is al vanaf de eerste pagina’s duidelijk dat dit zo’n verhaal is waar eerst alles verschrikkelijk mis moet gaan, voor het weer min of meer goed komt. Ik vind het leuk en heb erom moeten grinniken.

All the money in the world

by // // No Comments

Verrassend meeslepend

Dit jaar is het jaar van de verfilmde boeken geloof ik! Zo las ik al Spaar de spotvogel (Harper Lee), The color purple (Alice Walker), In duistere tijden (Anthony McCarten) en De donkere toren 1 (Stephen King). De laatste twee ook zelfs met de filmposter als kaft (filmedities). Nu kan ik daar ook All the money in the world aan toevoegen, van John Pearson. De originele titel van het boek was Painfully Rich: The outrageous fortunes and misfortunes of the heirs of J. Paul Getty. Daar hebben ze begrijpelijkerwijs een makkelijker titel van gemaakt.

Anywayz, All the money in the world dus. Ik heb ‘m overigens ‘gewoon’ in het Nederlands gelezen. Maar omdat dit de filmeditie is, hebben ze de titel Engels gehouden.

Het gaat over J. Paul Getty, die op een bepaald moment de rijkste man van Amerika is. Het was geen makkelijke man. Hij hield van de dames, maar was geen ster in relaties. Trouwen vond hij nog wel leuk, maar zijn vijf (!) huwelijken eindigden allemaal al gauw in een scheiding.

Die huwelijken leverden echter wel vijf zonen op. Eentje overleed al op vrij jonge leeftijd, de andere vier worstelden de rest van hun leven met het gemis van de liefde en aandacht van hun vader en met de familievloek van Getty waardoor alle familieleden continue achtervolgd worden door pech, ongeluk en verdriet.

In de film gaat het vooral over de ontvoering van Getty’s kleinzoon en hoe Getty sr. weigert losgeld te betalen, zelfs als de ontvoerders een afgesneden oor van zijn kleinzoon opsturen. Het boek gaat veel dieper en verder in op de man J. Paul Getty.

Ondanks dat het altijd een heel karwei is, houd ik wel van die dikke romans waarin meerdere generaties van families worden afgeschilderd. Zo is dat eigenlijk ook met dit boek. In het begin gaat het over J. Paul Getty, over hoe hij als jongen was, hoe hij zijn fortuin heeft verdiend en hoe hij (niet) omgaat met zijn kinderen. Daarna volg je als lezer de getroebleerde levens van zijn vier zonen en uiteindelijk ook de kleinkinderen.

Ik ben geen bijzondere fan van financiële verhalen of überhaupt iets waar veel cijfers in voorkomen, maar ondanks dat het opbouwen van het olie-imperium van Getty toch een grote rol speelt in het boek, las het als een trein! Het is net één grote soap en dan kan je all the money of the world hebben, gelukkig lijken de hoofdpersonen maar niet te worden.

Na het uitlezen bleef de familie Getty echt nog een paar dagen in mijn hoofd hangen; wat zouden ze nu doen? Hoe vergaat het ze nu? Dat had ik van tevoren niet verwacht; dat dit boek me zo zou raken. Wat een mooie verrassing weer!

Bij zonsondergang

by // // No Comments

Had meer thriller mogen zijn

Dit was voor mij de eerste keer dat ik Nora Roberts las en ik wist van tevoren nog niet wat ik ervan kon verwachten. Uiteraard had ik de omschrijving van Bij Zonsondergang gelezen en dat leek me bijzonder spannend: een vrouw komt terug bij haar familie na 25 jaar geleden ontvoerd en tegen haar wil in gevangen gehouden en mishandeld te zijn. De vraag is of Alice, de vrouw, haar verleden kan loslaten en of dat verleden haar niet alsnog (letterlijk) achtervolgd.

Ik was dus een beetje verbaasd dat het boek vooral over de familie van de vrouw gaat: de Bodine Longbow familie. Je volgt de band tussen de vier generaties vrouwen (overgrootmoeder, oma, moeder en (klein)dochter), leeft mee met hun dagelijkse bezigheden en romances en uiteindelijk raak je ook betrokken in het verhaal van Alice die na 25 jaar bij haar familie terugkeert. Even een raar feitje tussendoor: de kleindochter heet Bodine met haar voornaam. Vond dat erg verwarrend. Heet ze nu Bodine Bodine Longbow?? Ik heb dat maar van me af gezet, maar het leidde me nogal af. Vond het vooral stom.

Ik vond het erg jammer; dat datgene waarmee de achterflap het voor mij won (een vrouw die na jarenlang isolement en opsluiting terugkeert bij haar familie), eigenlijk maar één van de vele verhaallijnen is. Uiteindelijk komt het wel meer aan bod, maar dat duurt zeker een half boek. Ik had wilde achtervolgingen, bedreigingen, moord en doodslag verwacht. Maar dat bleef eigenlijk gewoon uit. Met als gevolg dat het niet zozeer de thriller was waar ik op hoopte, maar dat ik het eerder ervoer als een roman met een trieste ondertoon (en vooruit, ook wel een beetje spanning). Het deed me ergens ook wel aan Santa Montefiore denken, mijn guilty pleasure onvervalste zoete zomervakantie romantiek. Maar het grote verschil is dat ik van tevoren dat al weet bij Montefiore, dat wist ik nog niet van Roberts.

Maar vooruit, voor een romantisch boek is het best smullen. De personages worden uitgebreid en levend opgevoerd en het is grotendeels echt een feelgood verhaal waarin je kan wegdromen naar de bergen van Montana, de mooie natuur, paarden en knappe cowboys en cowgirls. Het thrillerelement is ook goed bedacht en in eerste instantie knap doorvlochten met de andere verhaallijnen. Ik vond het alleen erg jammer dat het niet méér thriller was.

According to yes

by // // No Comments

In de ban van kleurrijke, meeslepende Rosie

According to yesTijdens het wandelen luister ik graag naar de radio of… een luisterboek. Deze keer is dat het nieuwste boek van Dawn French geworden: According to yes. Uiteraard in het engels en ook nog eens, bonus!, voorgelezen door Mrs French herself. Hartstikke leuk.

Een aantal jaren geleden las ik haar debuutroman; A tiny bit marvellous en ik was meteen verkocht. Zoals ik haar al kon waarderen toen ze nog ‘alleen’ comédienne was, zo dol was ik meteen op haar humorvolle schrijfstijl.
Haar tweede boek, Oh dear Sylvia, vond ik dan weer minder. Het miste de meeslepende karakters van het eerste boek en bleef een beetje op ‘mwah’ hangen. Niet onaardig, maar niet een die lang bleef hangen. According to yes is echter weer een topper, hoor!

Rosie vertrekt vanuit Engeland naar New York en wordt daar nanny in een uptight high class familie die streng geleid wordt door oma. Oma zelf is niet echt onder de indruk van de druk doende, iets te voluptueuze en kleurrijke Rosie, maar de mannen daarentegen… Zowel de tweeling waar ze op moet passen als hun grotere broer, hun vader én hun opa raken in de ban van Rosie’s levendige persoonlijkheid. Misschien iets te veel in de ban naar oma’s zin…

Goed, het is geen hoogstaande literatuur. Het leest (in mijn geval luistert) makkelijk weg en ontwikkelt zich als een grappige komedie. In de luisterboekversie worden de verschillende personages en verhaallijnen door drie verschillende mensen voorgelezen. Dit houdt het wel zo overzichtelijk. Ondanks dat er zich geen diepe onderliggende literatuurverantwoorde lagen in het verhaal ontwikkelen, wist het boek me toch te verrassen en te blijven boeien. En eigenlijk raakte ik zelf ook in de ban van die heerlijke, grappige, klunzige, eerlijke Rosie. Ik heb heerlijk kunnen grijnzen, giechelen, zuchten en snikken om dit, wederom, geslaagde boek van Dawn French.