Hendrickje Spoor – De zomer van Apollo: filosoferen over het leven

Julia kiest ervoor om als een kluizenaar te leven op het landgoed van haar overleden ouders. Tot er  ineens een oude kennis van haar in de tuin staat. Zonder het haar te vragen dringt hij door tot haar kluizenaarsbestaan door eerst de tuin op te knappen en daarna bij haar intrekt. Ze worden verliefd, of toch niet? Samen met haar nieuwe liefde Marius, haar beeldhouwkunsten en haar overleden vader die haar regelmatig toespreekt, probeert ze een nieuwe weg in haar leven te vinden.

Hendrickje Spoor gebruikt veel pagina’s voor een verhaal waar eigenlijk bar weinig in gebeurt. Het zijn vooral de poëtische omschrijvingen en de filosofische overwegingen die de hoofdrollen spelen in dit boek. Het begint veelbelovend met een ondefinieerbare spanning tussen de twee hoofdpersonen en een onheilspellend stuk marmer dat beeldhouwster Julia probeert te temmen. Maar het verhaal verdrinkt in de oneindige filosofische discussies die Julia houdt met haar overleden vader en met Marius. Aan het einde van het verhaal lijkt de spanning ineens terug te keren, wellicht een ondoordachte daad van de licht neurotische Marius? Helaas is het einde niets anders dan een reuze anticlimax en het boek al vergeten voor het de plank van de boekenkast raakt.