Sabine Dardenne – Ik was twaalf en ik fietste naar school; het schokkende verhaal

Ondanks dat je wellicht verwacht dat er schokkende details van Sabine’s misbruik verteld zullen worden, gebeurt dit niet. Dit verhaal gaat vooral over de manipulatieve leugens van Dutroux, het sterke karakter van Sabine en de verschrikkelijke omstandigheden waarin ze moest zien te overleven. Ze kiest er bewust voor om het misbruik en details ervan achterwege te houden. Ze heeft het wel over de gevolgen die ze op haar en haar lichaam hadden.

Het intrigerende aan dit boek vind ik de overlevingsdrift van de jonge Sabine. Ze was nog maar twaalf jaar en toch wist ze haar waardigheid te bewaren in die onmenselijke omstandigheden. Zoals ze het zelf zegt: het is haar grote mond die haar door die vreselijke maanden heen sleept. Nog steeds is het drama niet voorbij: ze vecht tegen onsmakelijke flashbacks, probeert van seks te genieten en kampt met een groot schuldgevoel. Want ondanks dat Laetitia waarschijnlijk tóch wel ontvoerd was door Dutroux: het was Sabine die ‘het monster van België’ al dagenlang om een vriendinnetje zeurde, als gezelschap. Want na ruim zeventig dagen misbruik en smerige leefomstandigheden begon zelfs de sterke Sabine in te storten, fysiek en mentaal. In de hoop dit hoofdstuk van haar leven eindelijk te kunnen sluiten, schreef Sabine dit boek. En nu wil ze het boek op een plank zetten, tussen de andere boeken, en nooit meer in zien. Het is nu genoeg geweest.