Dansen met Marilyn Minnie

Mogue Doyle – Dansen met Marilyn Minnie: ondeugende ontroering

Dansen met Marilyn MinnieAls opgroeiende jongen in het Ierland van de jaren zestig luister je naar Radio Luxembourg, maak je met je vriendjes de buurt onveilig en vraag je je af wat oudere jongens van meisjes willen, en vooral wat je eigen broer met magere Minnie uitvoert.

Tony is zo’n jongen, maar vandaag even niet. Vandaag is de dag van zijn begrafenis. Tijdens deze plechtigheid observeert Tony zijn familie, vrienden en de rest van de boerengemeenschap die afscheid van hem nemen. Zijn vertelling tintelt naar een tijd die nog lang in de herinnering zal voortleven.

Het boek is niet dik, de letters zijn wat aan de grote kant en ook de witmarges op de pagina’s zijn groot. Hierdoor leest het boekje als een trein, zeker omdat het verhaal pakkend is geschreven. Vanuit het perspectief van een twaalfjarige jongen beleef je zijn jeugdherinneringen en de tragische gebeurtenis die tot zijn overlijden leidt. Doyle weet met het ondeugende karakter van twaalfjarige kereltjes (net geen kinderen meer, maar nog lang geen mannen) en de beeldende sfeerzettingen een krachtig en meeslepend verhaal te vertellen. Kort, maar krachtig en lieflijk om bij weg te dromen om uiteindelijk met een zuchtje verdriet te eindigen.

Wat de zomer niet overleeft

Tom Wright – Wat de zomer niet overleeft: spannende thriller met broeierige sfeer

Wat de zomer niet overleeftDe jonge Jim, Biscuit voor vrienden, groeit op bij zijn grootmoeder in een stad in het zuiden van de Verenigde Staten. Op een dag treft hij zijn nichtje L.A. toegetakeld aan op de veranda; ze is te getraumatiseerd om haar verhaal te doen. Dan blijkt al snel dat er in de stad meisjes verdwijnen die vermoord teruggevonden worden. Jim vermoedt dat er een verband is tussen de verdwijningen en denkt dat L.A. er meer vanaf weet. Naarmate de lange zomer voortduurt, komt Jim steeds meer verdachten op het spoor. Geplaagd door visioenen van de slachtoffers gaat hij op zoek naar de moordenaar met hulp van een bevriende politieman.

Het verhaal op de achterflap suggereert een verhaal vol moord en doodslag en spannende opsporingen. Dat valt eigenlijk wel mee. Er zijn vreselijke moorden gebeurd in de stad, maar het verhaal richt zich in de eerste helft vooral op hoofdpersoon Jim en zijn onzekerheden. Toegegeven: zijn eigen levensverhaal, familieleden en vrienden zijn even zo boeiend als de misdaad waar hij en zijn nichtje toevallig op lijken te stuiten. Als ze het lichaam vinden van een vermoord meisje verlegt het verhaal de focus naar de dan nog onbekende moordenaar en het onverwerkte trauma van nichtje L.A..

De sfeer in het boek is broeierig en het verhaal verslapt nergens. Je blijft als lezer geboeid door de gebeurtenissen die de jonge pubers beleven tijdens de warme zomerweken. Soms blijft Jim erg lang in zijn onzekerheid hangen en lees je pagina’s lang over zijn vragen en twijfels. Toch wordt het nergens saai en krijg je zo juist een beter beeld van James en zijn eigen levensverhaal.

Daar waar er ontzettend veel pagina’s aan Jim en zijn nichtje besteed worden om hen te omschrijven, hun geschiedenis en drijfveren te vertellen, ontbreekt het juist aan introductie van enkele andere personages. Soms lijken ze vanuit het niets ineens een rol te spelen in het verhaal (als vrienden, toevallige voorbijgangers of vage kennissen) en net zo snel verdwijnen ze weer uit het verhaal. Omdat er al best veel namen voorkomen in het boek, is het soms verwarrend als een nieuwe naam opduikt zonder verdere uitleg wie deze persoon is en wat zijn rol is in het verhaal. Hier heeft de schrijver mijns inziens niet genoeg aandacht aan besteedt. Ook het verteltempo in het boek is niet echt consequent; in het begin lijken de tijd en de ontwikkelingen stil te staan. In de laatste 50 pagina’s gaat het daarentegen ineens erg snel en is het in een vloek en een zucht afgelopen. Daar had wat mij betreft wat meer balans in mogen zijn.

Ondanks dat het een boek is met wat op- en aanmerkingen, is het vooral een spannend boek. Het is voor een thriller een originele invalshoek en de hoofdpersonages slepen je vanaf de eerste pagina direct het verhaal in. Wat de zomer niet overleeft is het debuut van schrijver Tom Wright. Dat belooft nog wat; hopelijk veel meer spannende boeken!

Reeds gepubliceerd op www.theSword.nl

Ik en jij

Niccolò Ammaniti – Ik en jij: dreun in je gezicht

Ik en jijDe veertienjarige Lorenzo maakt moeilijk contact met leeftijdgenoten en is het liefst alleen. Zijn ouders maken zich zorgen en Lorenzo is zich daar pijnlijk van bewust. Om hen gerust te stellen vertelt hij een leugen, die hem toevalligerwijs in contact brengt met zijn halfzusje Olivia. Lorenzo weigert in eerste instantie ook om Olivia toe te laten, totdat hij zich realiseert dat ze elkaar misschien wel tot steun kunnen zijn.

Het is maar een dun boekje, ik heb het in een paar uur uitgelezen. Ondanks dat zowel Lorenzo als Olivia geen makkelijke hoofdpersonen zijn om je aan te hechten (ze staan het simpelweg niet toe), leef je mee in die korte periode dat je even in hun leven samen mag kijken. Het boek ontroert en laat je glimlachen om je op het einde een dreun in het gezicht te verkopen die je niet zag aankomen. Dat is nog het mooiste. Een ogenschijnlijk gewoon verhaal met een bijzondere twist. Heel mooi en heel knap geschreven.

Reeds gepubliceerd op www.theSword.nl

Het onverwoestbare kind

Lilian B. Rubin – Het onverwoestbare kind: negen boeken in één

Dit boek is eigenlijk negen verhalen in één. Dat klinkt misschien een beetje vreemd, maar je zou van de negen verhalen die verteld worden ook elk afzonderlijk een boek kunnen schrijven. Maar de reden dat de mensen in dit boek met hun verhaal komen, is omdat psychologe Lillian Rubin ze daar om gevraagd heeft. Zelf heeft Rubin het ook niet makkelijk gehad in haar jeugd. Haar agressieve en verbitterde moeder maakte het leven voor haar en haar broer tot een ware hel. Haar broer heeft dat nooit kunnen verwerken en vond zijn einde uiteindelijk in zelfmoord. Lillian echter is nu een succesvolle psychologe die dagelijks mensen helpt die een zelfde of zelfs ergere jeugd hebben meegemaakt. “Hoe kan het toch dat ik het wel heb gered en mijn broer niet?” Dat is de reden van Lillian geweest om acht mensen te interviewen. Acht mensen die in hun jonge jeugd geconfronteerd werden met incestueuze en agressieve (stief-)ouders. Acht mensen die zich ontworsteld hebben uit de problemen en tragiek van hun jeugd en nu een redelijk succesvol leven leiden. En dat terwijl hun broers en zussen, net als de broer van Lillian, het niet gered hebben en nu nog wegkwijnen in hun miserabele leven.

Het is te verschrikkelijk om op te noemen wat de hoofdpersonen in Het onverwoestbare kind hebben meegemaakt. Maar stuk voor stuk zijn het allemaal onverwoestbare kinderen. Zoals Lillian dat zegt: zelfs na zeven keer vallen, staan ze een achtste keer op. Ze zijn er niet onder te krijgen, ook al hebben hun ouders daar hun uiterste best voor gedaan. In dit boek is verschrikkelijk goed te lezen hoe veerkrachtig sommige mensen, kinderen zelfs al, kunnen zijn. Dat geeft vooral een goed gevoel. Desondanks is het lezen van het boek geen vrolijke tijdsbesteding. Dat komt natuurlijk niet ten minste door de gruwelijkheden die ze vertellen, maar het commentaar dat Lillian Rubin tussendoor geeft is soms ingewikkeld en saai. Met psychologische verbanden en vaktermen probeert ze uit te leggen waarom de hoofdpersonen zo gehandeld hebben. Dat is aan de ene kant wel interessan, maar de vaktermen maken de tekst soms net iets te langdradig en ingewikkeld voor mensen zonder enige kennis van de psychologie.