John Williams – Stoner: meeslepende nietsheid

William Stoner wordt aan het einde van de negentiende eeuw geboren als zoon van een arme boerenfamilie. Tot groot verdriet van zijn ouders kiest hij voor een carrière als docent Engels. Hij wijdt zijn leven aan de literatuur en aan de liefde – en faalt op beide fronten. Zijn huwelijk met een vrouw uit een gegoede familie vervreemdt hem verder van zijn ouders, zijn carrière verloopt moeizaam en zijn vrouw en dochter keren zich tegen hem. Een nieuwe liefdesrelatie wordt verbroken om een schandaal op de universiteit te voorkomen. Stoner sterft uiteindelijk in anonimiteit, zoals ook zijn hele leven zich in de marge heeft afgespeeld.

Dit boek gaat over een nietszeggende man, stil en verlegen, een grijze muis. Hij blinkt niet uit in de liefde en niet in het werk. Het is maar een saaie sul, om het simpel te zeggen. Het knappe aan dit boek is dat ondanks deze oersaaie ingrediënten Williams er een ontroerend, meeslepend en liefdevol boek van heeft weten te maken. Je leeft helemaal mee met William Stoner en als hij tegenslag ervaart lees je met kromme tenen door hoe hij het allemaal maar laat gebeuren en hoe het in zijn leven tegen blijft zitten. Maar die korte, kleine ogenblikken van geluk die hij wél ervaart, die geven zijn leven kleur en zin.

Het doet je in zekere zin ook nadenken over die grote levensvraag: wat ís de zin van het leven? Moeten we dan altijd allemaal het verschil maken? Het maximale nastreven? Vechten om hogerop te komen? Zo veel mogelijk geld verdienen en vrienden hebben? Of zit het geluk, de waarde van het leven, het juist in de hele kleine dingen; de glimlach van je dochter, tien dagen vakantie met je minnares, de passie die je voelt tijdens het lesgeven…?

Ik ben eerlijk gezegd niet zo van de boeken die levensvragen beantwoorden. Dat zoek ik liever zelf uit gedurende mijn eigen (bestaande) leven in tegenstelling tot het zoeken van onwaarheden in zweverige fictie. Misschien het feit dat het in dit boek juist niet om hoogstaande ideaelen gaat, dat het me zo aanspreekt. En uiteindelijk vind ik Stoner een heel lieve sul en dit boek een heel lief verhaal. En het leest lekker weg. Daar gaat het uiteindelijk ook om bij een goed boek. Dus wat mij betreft een aanrader!