Troostrijk, lief verhaal

Ze zeggen altijd dat je een boek niet mag beoordelen op basis van alleen de kaft. Toch vind ik dat dat soms wel mag. Dat deed ik namelijk bij De jongen, de mol, de vos en het paard en het boek zelf viel zeker niet tegen!

In dit boek, wat eigenlijk meer kunst dan literatuur is, gaat een jongen op pad. Onderweg raakt hij bevriend met een mol, een vos en een paard. De jongen is onzeker en bang en stelt veel vragen. Zijn kameraden beantwoorden zijn vragen, ieder op hun eigen manier. Allemaal hebben ze hun eigen persoonlijkheid, hun eigen angsten en hun eigen wijsheid. Door dat met elkaar te delen, helpen ze elkaar op weg. En dat is heel erg mooi.

Dit boek stal mijn hart. Al aan de kaft kon ik zien dat de tekeningen wonderschoon zijn. De wijsheden zijn misschien wat cheesy, maar toch bieden ze troost. Ze worden geenszins opgedrongen als waarheden, al zijn ze dat denk ik wel. Het is gewoon een heel lief en mooi verhaal.

Ik las niet alleen de tekst en keek naar de tekeningen: ik beroerde de tekeningen, volgde de lijnen en inktvegen met mijn vinger en wilde zo ín de prent verdwijnen. En al die tijd met een glimlach op mijn gezicht. En in deze pandemie is die glimlach me heel veel waard.